Now love is a little number that you can wear each day

♩ ♪ ♫ All dressed in love ♩ ♪ ♫

Stephen Hawking kiedyś powiedział, że wszystko ma swój początek i wszystko ma swój koniec. Nieważne czy mówimy o naszym życiu, istnieniu naszej planety albo całego wszechświata. Jak wtedy rzecz ma się z miłością? Czyżby miała ona znikać wg teorii naukowców? Miałoby to oznaczać że spotykając swoją drugą połowę bylibyśmy z góry skazani na zagubienie jej gdzieś po drodze? Nie, jest to niemożliwe i nie chcę w to uwierzyć. Miłość nie może mieć końca tak samo jak nie ma początku. Ona ma wiele twarzy i wiele odsłon. Przychodzimy na ten świat i pierwsza miłość która na nas czeka to miłość naszej matki. Ona wszystko wybacza, jest cierpliwa i nie zna końca. Później odkrywamy wiele innych typów miłości: do przyjaciół, rodziny, bądź innych ludzi których spotykamy na swojej drodze. Ta miłość ma tyle barw, czasami nie jesteśmy w stanie jej zrozumieć i zadbać o nią. Jest też miłość do siebie. Ona pozwala nam przetrwać, wybrnąć z najgorszego bagna w którym możemy się znaleźć. Niewątpliwie gdzieś jest nasza druga połówka, bratnia dusza, która nas uzupełnia jak mleko kawę. Dwie dusze stają się jedną i jeżeli któraś cierpi to pomaga jej druga...

Dwa tygodnie temu mieliśmy zaszczyt być na ślubie dwóch fajnych istotek P i A. Uroczystość odbywała się w Częstochowie gdzie pojechaliśmy całą rodzina. Robert dawał nam czadu ponieważ był trochę chory. Polowa wesela ominęła nas długim łukiem. Kiedy byliśmy razem na sali weselnej i patrzyliśmy się jak bawią młodzi, czułam że szczęście i radość roznoszą się w powietrzu, było ono jakby nimi nasączone. Miłość w takich momentach promienieje tak mocno, jak słońce, każda komórka ciała przechodzi niesamowitą energią. Nie mogłam się napatrzeć na parę młodą, wiedziałam, że tego dnia spełnia się ich największe marzenie - połączyć swoje życie w jedno i przejść go razem, choćby tysiąc przeszkód miało pojawić się na drodze.

Jak naukowcy mogą twierdzić, że taka miłość ma swój koniec??

Stephen Hawking said once that everything has it's beginning and its end. No matter what we are talking about : from ourselves to even time itself. Does it mean that love doesn't last forever? I mean even if we found love shell we loose it on our way to infinity? I don't care what rule lies under this theory I just can't believe that love lasts like cold. I believe that it has million faces and hundreds ways to show up. It appears when we come to this world: from the first second mother sees her newborn child she's ready to give all her love to him. It's the biggest miracle I felt myself as well. Later we meet dozens of people, some of them become our closest family, we call them "best friends forever"; some appears just for a moment to give us unforgettable experience of love. Finally we meet someone we are ready to spend our live with. Is it our soulmate? My favorite theory is: there was one soul and it splited in two different bodies, who supposed to find each our. Well, they have the whole live to do this and yes, sometimes they are not Prince Charming and Sinderella. However, I believe it's the second miracle we aren't always ready to accept. But it's a different story...

Two weeks ago we got invited to Czestochowa to wedding ceremony of A and P. That was an incredible weekend, despite the fact that my son cought a cold.. We didn't see the biggest part of the party but the one we participated was amazing! I felt that love and happiness were in the air. I felt it vibes and I could feel the moment of relief. I stopped worring about everything an told my husband "I love you with all my heart". The most important thing is to keep this feeling and carry it out, to help it grow, to become smth you aren't taking for granted. To bring it though all you live..and even further.