26 November 2014

Ciasteczka cynamonowe

22:13
Dzisiaj przedstawiam niezwykły dla mnie temat...
Do świat jeszcze daleko, a ja już zaczynam eksperymentować z przepisami na słodkości. Prawda jest taka, że kuchnia bożonarodzeniowa jest jedyna w swoim rodzaju i wiele osób przyznaje się, że czekają na te święta głównie z powodów gastronomicznych. Osobiście uważam, że na niektóre dania nie trzeba czekać cały rok, a można je przygotować w każdej wolnej chwili. Nic nie stoi na przeszkodzie upiec pierogi z kruchego ciasta lub właśnie ciasteczka imbirowe czy cynamonowe. To wcale nie wymaga dużo czasu (przecież to nie galareta z karpia), a napewno uszczęśliwi całą rodzinę.
Nie należę do grona blogerów kulinarnych, lecz niektórzy z Was pytali ostatnio o przepis na ciasteczka cynamonowe, zdjęcie których opublikowałam na Instagramie. Przyznam się że zainspirowała mnie reklama cukierni Lidla. Mam również swój sprawdzony przepis którym chętnie się z Wami podzielię w tym poście.

Przepis z kuchnialidla.pl
Czas przygotowania wynosi ok.2 godzin (na stronie podane jest 30 min)

Skład

Mąka150 gDekoracja
Mączka ze zmielonych orzechów laskowych100 gniewielka ilość migdałów
Miękkie masło100 gniewielka ilość orzechów włoskich
Laska wanilii1niewielka ilość orzechów laskowych
Cukier puder60 gniewielka ilość cukru tczcinowego
Jajko L1

Cynamon starty2 łyżeczki






Mąkę mieszamy z mączką orzechową lub migdałową. Dodajemy miękkie masło, nasionka z laski wanilii, cukier puder, jajko oraz cynamon. Wszystkie składniki delikatnie łączymy w misce za pomocą palców lub nożem na desce. Gotowe ciasto zawijamy w folię spożywczą i wstawiamy do lodówki mniej więcej na 1 godzinę.
Schłodzone ciasto rozwałkowujemy na grubość około 4-5 mm. Używając foremek, wycinamy ciasteczka o różnych kształtach lub kroimy ciasto w prostokąty.
Ciasteczka dekorujemy orzechami i cukrem trzcinowym. Gotowe ciastka układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, pieczemy w temperaturze 175°C około 12-15 minut na złoty kolor.




Kolejny przepis wypróbowałam w Boże Narodzenie rok temu.
Czas przygotowania wynosi ok. 2 godzin.

Skład


Masło ekstra100 gMiód250 g
Cukier biały125 g
Goździk (w proszku lub cały - ok.50 szt)1 łyżeczkaCynamon tarty1 łyżeczka
Imbir w proszku2 łyżeczkiJajko L
Sól0.3 łyżeczki        Kakao w proszku10 g
Mąka pszenna500 gProszek do pieczenia10 g
Cukier puder100 g


Najpierw podgrzewamy na patelni na małym ogniu miód, masło i cukier dopóki cukier nie rospuści się całkowicie. Następnie bierzemy goździk w proszku, dodajemy imbir w przoszku (chyba że świeży, wtedy trzeba go pokroić na malutkie kawałeczki), mieszamy i dodajemy cynamon. We wcześniej przygotowany miód z masłem dodajemy sól, kakao i przyprawy (patrz wyżej). Czekamy aż całość wystygnie i dodajemy jajko. Wszystko jeszcze raz meszamy. Mąkę osobno mieszamy z proszkiem do pieczenia i powoli wsypujemy do wcześniej przygotowanej mieszanki. Ciasto trzeba bardzo dobrze ugnieśc a następnie włożyć do lodówki na ok 3-4 godziny. Ochłodzone ciasto można pokroić na kilka części i w momencie kiedy pracujemy z jedną, pozostałe trzymać w lodówce. Dobrze schłodzone ciasto łatwo wałkuje się i kroi za pomocą foremek. Ciasteczka wykładamy na papier do pieczenia i wkładamy do piekarnika na 10-12 min przy temperaturze 200 stopni.






Życzę smacznego!

Признаюсь сразу: кулинарные блоги - это не моя стезя. В то время, как многие из Вас могут похвастаться новым рецептом, я как Кэрри Бредшоу из Секса в большом городе далека от таких вещей. Однако, есть несколько блюд, которые я готовлю с охотой и, более того, могу предложить своим гостям :)
Одно из последних фото на Истаграме вызвало бурный интерес, и по многочисленным просьбам, делюсь рецептом на Рождественские печенья с корицей и имбирем. Ниже Вы можете найти два разных и одинаково вкусных рецепта.

Рецепт номер раз.

Состав


Сливочное масло100 гМёд250 г
Сахар-песок125 гСахарная пудра100 г
Гвоздика (ок. 50 шт или 1 ч.л. тертой гвоздики)1 ч.л.Корица молотая1 ч.л.
Имбирь в порошке3 смЯйцо куриное1 шт.
Соль0.3 ч.л.Какао-порошок10 г
Мука пшеничная500 гРазрыхлитель теста10 г




Время приготовления около 5 часов (вместе с охлаждением теста).
На небольшом огне разогреваем мёд, масло и сахар до полного растворения последнего и снимаем с плиты. Гвоздику перемалываем и просеиваем через сито, если есть молотая корица, то достаточно одной чайной ложки. В нее добавляем имбирь (1 чайная ложка) и всё перемешиваем, добавляя корицу. 
В масляно-медовую смесь, приготовленную в самом начале, добавляем соль, какао и полученные пряности. Оставляем все до охлаждения, в теплую смесь добавляем яйцо. Муку отдельно перемешиваем с разрыхлителем и только после этого постепенно добавляем к остальной части смеси.  После тщательного вымешивания, делаем из теста плотный шарик, кладем в пластиковый пакет и на 3-4 часа в холодильник. Охлажденное тесто я предпочитаю порезать на несколько частей, и пока одна раскатывается, остальные продолжают лежать в холодильнике. Раскатанное тесто режем с помощью формочек и выкладываем на пергаментной бумаге. 
Противень с печеньем вставляем на 12-15 минут в духовку и выпекаем при 200°.







Рецепт номер два.


Состав


Мука150 гДля декорации
Молотые лесные орехи или миндаль молотый100 гминдаль
Масло100 ггрецкий орех
Ваниль молотая или ванильный сахар1 ч.л.  лещина
Сахар60 г

Яйцо1

Корица молотая2 ч.л.






Муку перемешиваем с молотыми орехами. Затем добавляем размягчённое масло (можно порезать предварительно ножом), ваниль, сахар-порок, яйцо и корицу. Все вместе осторожно смешиваем руками или при помощи ножа на доске. Готовое тесто должно отставать от рук и не приклеиваться. Как только получится добиться нужной консистенции, скатываем из теста шар и кладем в полиэтиленовый пакет и на час кладем в холодильник (в зависимости от температуры холодильника, этого времени может быть недостаточно. В таком случае тесто можно на 10-15 минут переложить в морозилку).
Охлажденное тесто легко раскатывается, наилучшая толщина для печенья - 4-5 мм. С помощью формочек вырезаем тесто и выкладываем на пергамент и ставим в духовку на 12-15 мин до получения золотистого цвета. Температура около 175°-200°.




Желаю всем Вам приятного аппетита!

21 November 2014

Patricia Kazadi Limited Edition dla Answear.com

22:17
Dzięki postowi @RockGlamPrincess, którą śledzę już od dłuższego czasu, dowiedziałam się o limitowanej kolekcji Patricii Kazadi specjalnie dla Answear.com. Następnego dnia złożyłam zamówienie a jeszcze następnego odbierałam przesyłkę w paczkomatach. Po pierwsze byłam zaskoczona tak szybką dostawą, po drugie jakością rzeczy z tej kolekcji po rozpakowaniu już w domu. Wszystko  co wpadło mi w oko jest w odcieniach szarości a to mój ulubiony kolor w sezonie jesiennym. Spodnie te, jak się okazało, nadają się zarówno do dłuższych spacerów jak i do pracy w biurze (podkreślę że mamy casual dress-code). Teraz, patrząc na zdjęcia żałuję że nie kupiłam tak pięknej niebieskiej bluzy z tej samej kolekcji. 
Patricia Kazadi Limited Edition jest wciąż dostępna na answear.com niektóre rzeczy można już kupić aż do 50% taniej!











Czapka - Answear.com
Bluza - Zara
Spodnie - Answear.com
Płaszcz - Zara
Buty - Wojas
Torebka - Wittchen

17 November 2014

Pożądanie (Une rencontre)

20:50
Gdzie się znajdziesz kiedy pójdziesz za daleko?..





"Une rencontre" można było oglądać w kinach od 18 lipca tego roku pod nazwą "Pożądanie".
"Kolejne romansidło" rozczarował się mój mąż gdy przeczytał opis filmu. Cóż, przyznaję, bardzo trudno przekonać sceptycznie nastawionego mężczyznę do melodramatycznego filmu. Jesteśmy od razu nastawieni, że czeka na nas bardzo smutna ale prawdziwa historia jak w "Titanicu" (którą osobiście uważam za klasyk gatunku i mogę oglądać powtórnie i przeżywać te same emocje raz za razem) albo bardzo naiwna i absolutnie nie nowa historia jak w "The Wedding Planner". Filmowe historie miłosne zazwyczaj opowiadają nam o przeżyciach skomplikowanej miłości nastolatków, o zdesperowanej parze na granicy rozstania albo o przedstawicielach różnych klas społeczmych próbujących zlepić swoje szczęście do kupy. Koniec zazwyczaj jest przewidywalny od pierwszych minut filmu: głowni bohaterowie będą ze sobą do końca życia i odejdą jednego dnia albo odwrotnie: szczęście nie jest możliwe kiedy są razem.
"Pożądanie" pokazuje temat zdrady z innej perspektywy niż zwykle. Główni bohaterowie to ludzie po 40-stce z jednej klasy społecznej, każdy ma swoją historię, niezłą karierę, stałe zasady dotyczące związków, ale jest jednak między nimi jedna, zasadnicza różnica. Bohater Cluzeta, Pierre, ma rodzinę, jest wspaniałym ojcem i mężem przez poprzednie 15 lat, to dla swojej żony zmienił swoje życie i zostawił miłosne intrygi z przeszłości. Bohaterka Marso, Elsa, jest zapracowaną pisarką, mamą trójki dzieci i samotną kobietą, która jeszcze wierzy w miłość. Ich perwsze spotkanie odbywa się w bardzo spokojnej atmosferze ale okazuje się przełomowym momentem i przewraca wszystko w ich życiu do góry nogami. Obydwoje wracają do codziennych obowiązków ale łapią się na myśli, że wyczekują ich ponownego spotkania. Taka szansa pojawia się wkrótce gdy Pierre i Elsa spotykają się w klubie zupełnie przypadkiem gdzie obydwoje przyszli ze swoimi znajomymi. Tam odkrywają swoje karty. Obydwoje zaczynają myśleć o sobie nawzajem i czekać na kolejne spontaniczne spotkanie a najbliżsi przyjaciele tłumaczą to jako znak od Boga i czas na poważne zmiany w życiu.


Dzięki reżyserowi wcielamy się w rozwijający się romans, współczujemy głównym bohaterom, potępiamy albo za wszelką cenę wspieramy ich uczucia. W pewnym momencie trafia do nas fakt, że to nie jest historia o tym, że miłośc jest możliwa w każdym wieku. Owszem, często ludzie podczas kryzysu szukają nowej miłości i nawet 20-sto letnie związki rozpadają się na zawsze. Czy nasi bohaterowie mogą spełnić swoje marzenia tak samo jak mogli to zrobić będąc nastolatkami? Reżyser właśnie pokazuje wszystkie możliwe "co jeżeli" dla osądu swoich widzów. Pierre podczas całego filmu zadaje sobie jedno istotne pytanie: co stanie się gdy to wszystko zajdzie za daleko? Robi małe kroki w kierunku nowych przygód ale zostawia sobie wyjście awaryjne: nie daje obietnic ale trzyma przy sobie Elsę. Bawi się w nowe uczucia dlatego by poczuć się znowu młodym i zakochanym, a co jeszcze ważniejsze, by poczuć że nadal, po 40-stce, może być atrakcyjnym facetem. Czy nie wystarczy tylko marzyć o tym co mogło by się stać ale nic przy tym nie zmieniać w swoim życiu? On ma wszystko co jest niezbędne dla szczęścia, po za tym, dlaczego ma zostawiać swoją żonę? Dlaczego ma porzucić stały i pewny związek, po to żeby usatysfakcjonować swoją nową pasję? Jakie konsekwecje niesie za sobą jego działanie? Co się stanie gdy zdecyduje się na więcej? Czy to jest strach i tchórzostwo charakterystyczne dla wszystkich mężczyzn, czy to jest zdrowy rozsądek i pozostała miłość do żony? Pewnie reżyser zostawia te pytania dla nas, jak byśmy postąpili będąc na jego miejscu?



Wracając do pytania o miłości: czy na pewno ona jest możliwa w każdym wieku i czy w każdym wieku można zostać szczęśliwym spełniając swoje chwilowe pragnienia? Czy można porzucić wszystko by być szczęśliwym i zrobić tym samym krzywdę bliskim osobom których w przeszłości obejmowała nasza miłość?
Pierre znajduje niezwykłą odpowiedź: "dzisiaj bohater nie zostawia żony a wręcz przeciwnie - zostaje z nią". Dlatego aby historia się nie skonczyła, lepiej jej nie zaczynać: główny bohater podejmuje decyzję aby zostać tylko ze swoimi fantazjami nie czyniąc nikomu zła.


Temat zdrady pokazany jest w niezwykły sposób. Niektórzy obwiniają ten film o brak prawdziwych emocji a głównego bohatera o nieszczerość uczuć i brak tej właśnie namiętności. Z jednej strony pokazana jest kobieta spragniona w poszukiwaniu Tego z kim mogłaby spędzać codzienność, z drugiej strony mężczyzna niegotowy do nowych przygód, który nie potrafi nagle przemienić się w gorącego kochanka. Moim zdaniem lekki charakter całego filmu pozwala nam domyślać się wiele za nich: obraz każdego z bohaterów i ich rodzin jest niedopracowany na tyle, żeby wyglądać jak szablon. Tym samym możemy odpowiadać na wszystkie pytania razem z głownymi bohaterami.
Bezpieczny charakter całości jest przyjemnie przyprawiony dobrym soundtrackiem i mocnymi dialogami.

Где ты окажешься, зайди ты слишком далеко?



"Une recontre", в российском прокате "Одна встреча", фильм, который оставил у меня приятное воспоминание. Мой муж, однако, был скептически настроен, и уговорить его на совместный просмотр не удалось. Этот факт абсолютно меня не удивил, напротив, укрепил во мнении, что предвзятое отношение к мелодрамам вызвано такими картинами, как "Титаник" (для меня это, тем не менее, классика жанра) и "Свадебным переполохом". Все, чего мы ожидаем от таких фильмов, это трудностей неразделенной любви между одноклассниками или кризиса семилетнего брака или же отношений между представителями разных социальных ниш. Чаще всего нашему вниманию представляется переслащенная и малоправдоподобная мыльная опера или, наоборот, душещипательная драма с беспросветными любовными муками главных героев. Конец можно предугадать заранее в большинстве случаев: все будут жить долго и счастливо и умрут в один день или умрут в разных концах Земли, несчастные и одинокие. Простите за метафоры, но именно такое впечатление оставляют у меня большинство мелодрам.
"Одна встреча" показывает тему супружеской неверности с непривычного ракурса. Главным героям уже далеко за сорок, у каждого есть семья, успешная карьера, выработанные годами принципы... Основная загвоздка в том, что Он женат и по-своему счастлив, Она одинока, сама воспитывает твое детей и, как любая женщина, ищет того, с кем можно разделить свою жизнь. Героиня Софи Марсо, Эльза, - творческая личность, писательница без серьезных отношений, принципиально не встречающаяся с женатыми. Герой Франсуа Клюзе, Пьер, - уже на протяжении последних пятнадцати лет примерный семьянин, именно ради своей жены он в корне изменил стиль жизни и оставил в прошлом все свои любовные похождения.
Оба пересекаются в непринужденной обстановке, завязывают приятную беседу и мило проводят время. Однако, именно это знакомство разжигает взаимный интерес, оба ждут возможности увидеться еще раз. Это действительно происходит; во второй раз, в клубе, они уже не скрывают своей симпатии.


Чего ожидает зритель? Скорее всего, захватывающей истории любви, доказывающей, что любви все возрасты покорны. Чтож, и да и нет. Режиссер данной картины намеренно позволяет нам на протяжении всей картины оценивать новоиспеченных любовников, осуждать их поступки, одобрять, сопереживать, надеяться...По моему скромному мнению, она осознанно не углубляется в описание образов главных героев и их повседневной жизни, создавая тем самым шаблон, в котором мы можем увидеть и себя. Режиссер на протяжении всего фильма задает вопрос: "А что будет, если?...", на который пытается ответить герой Пьера в одиночку. Почему в одиночку? Скорее всего потому, что Эльзу связывают меньшие обязательства и она не идет осознанно на измену и готова практически здесь и сейчас впустить в свою жизнь нового мужчину, новую любовь. Пьер, наоборот, взвешивает каждый свой шаг и оценивает каждый возможный сценарий развития событий, пытаясь сохранить семью и, одновременно, почувствовать себя молодым и любимым. И тут он поступает как большинство мужчин: не связывает себя обещаниями, старается не выдать свой секрет дома, дразнит Эльзу откровенными признаниями, которые не приводят ни к чему. Пьер кладет на одну чашу весов все то, чего он успел добиться в жизни, на другую - свои новые мечты и просчитывает, как много он потеряет и что обретет взамен.


Стоит ли его осуждать? Как ни странно, у меня ни на секунду не родилось желание укорить его в нерешительности и трусости. Возможно это правда, и любви все возрасты покорны, только в каждом ли возрасте есть возможность на переворот? Каждый ли может уйти от семьи ради новой страсти? Тем более, что Пьер по-своему счастлив со своей женой и она совсем не заслуживает быть несчастной, любовь - это не консервы со сроком годности на упаковке. Можно ли пожертвовать всем ради мимолетного счастья, или скорее, своих желаний и фантазий? Будет ли оно долговечно? Воплотятся ли наши фантазии или окажутся бесплодными?


Пьер находит достаточно неоднозначное решение и оставляет все эти вопросы открытыми...Прекрасное французское кино, приправленное отличным саунтреком и яркими диалогами. Желаю приятного просмотра!

"Чтобы история никогда не заканчивалась, ее лучше не начинать"



11 November 2014

Matrioszka is coming to town

10:16


Czy zdarzało się Wam kupić wymarzoną rzecz i później bardzo długo czekać na moment kiedy można będzie ją założyć?
Jakiś czas temu znalazłam tę piękną bluzę na mrgugu.pl i od razu stwierdziłam że ona jest stworzona dla mnie. Miłość od pierwszego spojrzenia, jeśli już nazywać rzeczy po imieniu. Bliska mojemu sercu jest ta przemalowana, niebieskooka naiwna dziewczyna z półki słowiańskich pamiątek. Jej wyrazisty obraz jest na tyle mocny i sam w sobie jest na tyle kompletny, że nie mogłam dobrać do niego odpowiedniej pary. Pierwszy listopadowy przymrozek podrzucił mi kilka pomysłów i najciekawszym z nich chciałabym się dziś z Wami podzielić. Perfekcyjnie moja Matrioszka wygląda razem z dżinsami boyfriend: jej niezwykła kobiecość może swobodnie "wyjść" na ulicy miasta ale tylko w tandemie z mocno kolorowymi dodatkami i szpilkami. W ogóle uważam że połączenie spodni typu boyfriend z wysokimi obcasami, a w tym przypadku chodzi mi raczej tylko o szpilkę, jest bardzo seksowny i może uratować nawet najprostszy outfit... Życzę przyjemnego oglądania!
P.S.: bluzę tą jeszcze można znaleźć w rozdziale "Muzeum" na Mr Gugu pod linkiem tu.









Kurtka - Reserved
Bluza - Mr Gugu & Miss Go
Dżinsy - Reserved
Pasek - Reserved
Szpilki - vinted.pl
Torebka - unknown
Share
zBLOGowani.pl