The Minimalism | Plany na Lipiec

"Minimalism is a tool that can assist you in finding freedom. Freedom from fear. Freedom from worry. Freedom from overwhelm. Freedom from guilt. Freedom from depression. Freedom from the trappings of the consumer culture we’ve built our lives around. Real freedom."

theminimalists.com

W czasach kiedy za minimalizm uznawana jest biała ściana do robienia porannych selfie i łączenie ze sobą odcieni złota i beżu, czuję się zagubiona. Utrzymywanie pustego stołu na 12 osób z przezroczystym wazonem pełnym piwonii, jak na popularnych zdjęciach na Instagramie, powoduje u mnie prawdziwe objawy nerwicy natręctw. Nigdy wcześniej nie myślałam, że chęć do utrzymywania porządku i cieszenie się mniejszym przerośnie w chorobliwy perfekcjonizm. Minimalizm, jak i ruch Slow, są stylem życia, który nie nabywa się przymusowym i ślepym podążaniem za trendami.

Odrzucam w stronę ulubioną gazetę o modzie: kolejny artykuł jest poświęcony blogowi o minimalizmie. Zaglądam: obrazki robaczków, zrobione w ustawieniach makro, przepis na batoniki owsiane, nowa książeczka do przeczytania, lakier do paznokci na białym stole z jawnie przesadzoną ekspozycją... Ładnie - przyciąga wzrok, ale (mówię oczywiście osobiście o swojej osobie) nie zwiększa mojej świadomości tego, co zmieniło (i czy zmieniło) życie autorowi?

Moja babcia nigdy nie zrozumiałaby sensu robienia selfie, ale wiem, że uśmiechnęłaby się z całą dobrocią swego serca. Nie miała również białych ścian: wręcz przeciwnie, w każdym pokoju jest tapeta niewyobrażalnych wzorów i retro dywany, których już raczej nie spotkasz w sklepie (a Chiara Ferragni kupuje podobne jako prawdziwy vintage). Wiem, że jej szczęście nie zależało od dóbr materialnych i z czystym sumieniem podkreślam te słowa, bo wiem w jakich warunkach przeminęło jej życie. Jeżeli ktoś miał definiować pojęcie minimalzm, to z pewnością to mogła być ona. Brak internetu w telefonie dosłownie przez chwilę wywołuje u nas panikę, poczucie braku informacji i kontaktu z zewnętrznym światem. Brak wody w domu mojej babci ani przez chwilę nie zmusił jej do podjęcia decyzji o przeprowadzce. Radziła sobie dosłownie z minimum rzeczy i nie chciała więcej. To rozumiem jako prawdziwą swobodę i niezależność od mijających trendów.

Ładnie by było zakończyć ten tekst podjęciem wyzwania przeprowadzki do głuszy i oderwaniem się od świata w którym żyję, prawda? :) Kto by się jednak tego spodziewał od tak rozsądnej osoby jak ja?! Na razie biorę miesięczny urlop od spraw blogowych, zabieram się (a właściwie już jestem) do rodzinnego miasta w Rosji, relaksuję się i nadrabiam relacje rodzinne. Potrzebuję wyciszyć się i rozważyć kolejne zmiany w swoim życiu. Zgubiłam poczucie wolności i muszę go znów odnaleźć :)
Trzymajcie się cieplutko, mam nadzieję, nie stracimy kontaktu :)

Find me on: