What I'm wearing:

Jacket - Topshop
Blouse - H&M
Embellished Jeans  - DIY
Faux Fur Mules - Zara
Bag - Michael Kors
Baseball cap - H&M
Leather Belt - Tom Taylor 

Nie chcę tu nikogo wprowadzić w błąd: codzienność nie zawsze wygląda jak wejście na pokaz mody. Odbierając dzieciaka z przedszkola wolę nie zaskakiwać resztę mamusiek kolorowymi skarpetami pod sandały. Kolegów w pracy już ciężko będzie zadziwić ale wciąż kilkakrotnie pomyślę zanim przyjdę w klapkach ze strusim piórem. Raczej akurat tego nie zrobię ponieważ panują w korpo pewne reguły. Nawet dla mnie. Oglądając pokazy a później blogowe ściągawki z największymi trendami sezonu, mam nieprzyjemne wrażenie, że mnie to przerasta. Czy też tak macie? Jest tego już za dużo, jest tego pełno i niemal każdy ma głos w tej sprawie, niezależnie czy na prawdę "ma nosa" na trendy. 

Dlatego od kilku tygodni jestem w nieustannym poszukiwaniu wspólnych mianowników pomiędzy seksownością a wygodą, prostotą a kobiecością, które nigdy nie pójdą w niepamięć. Najnowszym ich określeniem jest Glam Sport: pozornie nie grające ze sobą ubrania eleganckie i sportowe tworzą niezawodny tandem. 

Tak powstało dzisiejsze trio: plisowana spódnica, koszulka z feministycznym hasłem i przerażająca rozmiarami bluza. Oczywiście minimum akcesoriów: tylko plecak i bejsbolówka, przecież nie chcę aby ktoś pomyślał, że traktuję modę na poważnie! Jest to proste: sportowy look trzeba przełamać odrobiną glamouru i odwrotnie. Sukienkę albo elegancką spódnicę dopełnić bluzą czy bomberką w wersji oversize. 

Każdy jest w stanie znaleźć odpowiedni dla siebie fason: od mini po długie, sięgające ziemi, o kroju litery A. Moją pierwszą spódnicę dżinsową uszyłam z dżinsów (brzmi trywialnie), podobnie jak i na początku lat 70ch ubiegłego stulecia robiły stylowe kobiety tych czasów. Wtedy właściwie powstał ten element garderoby. Podobno na początku mocno przypominał dzieła patchworku, gdyż najczęściej był uszyty z kilku różnych par. Do początku lat 90ch spódnica zmieniała długość i kształty, do póki nie sięgnęła swojej minimalnie możliwej długości, w drugiej połowie 90ch. Pierwsze, co przypomina się, to Christina Aguilera z dżinsowym paskiem, zwanym spódnicą, gołym brzuchem i prawie minimum tkaniny, zakrywającej biust. Dzięki temu dziewczyny z całego świata nauczyły się odkrywać piękne, opalone w lato nóżki; jesienią dopełniając skórzanymi kozakami w szpic i pochówka, ledwo sięgającej pupy. Następnie, kiedy jednak wystające boczki i nieobjęte nogi zaczęły nam się nudzić, dżinsowa spódnica znów powróciła do przyzwoitej długości ale straciła na popularności. Jej miejsce zajęły dżinsowe ogrodniczki, nie raz tez ze spódnicą zamiast szortów. Parę lat temu kusiła nas spódnica, zapinana z przodu na guziczki, z grubszej i sztywniejszej tkaniny jak dżins. Dzisiaj spódnica może mieć nieco asymetryczny krój, posiadać frędzle, wiązania lub podarcia oraz tiulowe elementy.